Architektura
Architektura starożytnej historii wywodzi się od ludu mówiącego po grecku, którego kultura kwitła na kontynencie greckim, Peloponezie, Wyspy Egejskie oraz w koloniach w Anatolii i we Włoszech przez okres od około 900 pne do I wieku naszych ery, z zachowaną zachowaną architekturą prac datowanych na około 600 pn.
Architektura starożytnej Grecji jest najbardziej znana ze świątyń, z których wiele znajduje się w całym regionie, a Partenon jest uważany, zarówno obecnie, jak i w czasach starożytnych, za najlepszy przykład. Większość pozostałości to bardzo niekompletne ruiny, ale wiele z nich przetrwało w zasadniczo nienaruszonym stanie, głównie poza współczesną Grecją. Drugim ważnym typem budowli, który przetrwał w całym świecie helleńskim, jest teatr na świeżym powietrzu, którego najwcześniejsze daty datowane są na około 525–480 p.n.e. Inne formy architektoniczne, które są nadal widoczne, to brama procesyjna (propylon), plac publiczny (agora) otoczony piętrową kolumnadą (stoa), budynek rady miejskiej (bouleuterion), pomnik publiczny, monumentalny grobowiec (mauzoleum) i stadion.
Architekturę starożytnej Grecji wyróżnia wysoce sformalizowane cechy, zarówno pod względem struktury, jak i dekoracji. Dzieje się tak szczególnie w przypadku świątyń, gdzie wydaje się, że każdy budynek został pomyślany jako jednostka rzeźbiarska w krajobrazie, najczęściej wzniesiona na wzniesieniu, tak aby z perspektywy można było oglądać elegancję jego proporcji i wpływ światła na jego powierzchnie. wszystkie kąty.
Nikolaus Pevsner wspomina o „plastikowym kształcie [greckiej] świątyni […] postawionej przed nami, która fizycznie jest bardziej intensywna i żywsza niż jakikolwiek późniejszy budynek”.
Słownictwo formalne architektury starożytnej Grecji, w szczególności podział stylu architektonicznego na trzy określone porządki: porządek dorycki, porządek joński i porządek koryncki, miał wywrzeć głęboki wpływ na architekturę zachodnią późniejszych okresów. Architektura starożytnego Rzymu wyrosła z architektury greckiej i zachowała swoje wpływy we Włoszech nieprzerwanie aż do dnia dzisiejszego. Od renesansu odrodzenie klasycyzmu zachowało przy życiu nie tylko precyzyjne formy i uporządkowane detale architektury greckiej, ale także jej koncepcję piękna architektonicznego opartą na równowadze i proporcji. Kolejne style architektury neoklasycznej i architektury odrodzenia greckiego naśladowały i ściśle dostosowywały style starożytnej Grecji.
